photo by meهرچند خسته ام
و جهانم پر از صدای سترون تنهایی است
پر از غرابت
سکوت
تحمل
فریاد...
هرچند شکسته ام
و سایه ی سیاه هواپیماهای بی مقصد
پا به پای ردپام روی ماسه ها کش می آید
اما
هنوز جایی هست
که غروب هاش یعنی
دستی بالای تمام دست هاست
حتا اگر کسی نداند
کی رفته ای و کجا رفته ای و چرا برنمی گردی به همین زودی ها ؟!
