۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۷, دوشنبه

بودن یا نه ،بودن؟!

photo by me
هرچند خسته ام
و جهانم پر از صدای سترون تنهایی است
پر از غرابت
سکوت
تحمل
فریاد...
هرچند شکسته ام
و سایه ی سیاه هواپیماهای بی مقصد
پا به پای ردپام روی ماسه ها کش می آید
اما
هنوز جایی هست
که غروب هاش یعنی
دستی بالای تمام دست هاست
حتا اگر کسی نداند
کی رفته ای و کجا رفته ای و چرا برنمی گردی به همین زودی ها ؟!







۶ نظر:

  1. سلام. چه خوبه که هستین. چه خوبه که میتونم بخونمتون.
    ...

    پاسخحذف
  2. سلام مرجان همیشه مهربان،اینجا در سکوت کامل ایجاد شد،هنوز هم شوکه ام که چجوری پیدام کردی،به هر حال از دقت نظرت ،لطفت بیکرانت سپاسگزارم

    پاسخحذف
  3. یک دنیا دلتنگی و سکوت. با این موسیقی. با این اسم. با این قلم.

    پاسخحذف
  4. هنوز هم مي خانيم تان و اين موهبت كمي نيست براي ما

    پاسخحذف
  5. زندگي شايد يعني:
    ليسيدن عسل از روي بوته ي خار.

    پاسخحذف
  6. خوب دنبال هر چی بگردی وقتی دوستش داشته باشی پیداش میکنی .
    باعث افتخار منه.

    پاسخحذف